Dieta ketogenna lub ketonowa nie jest niczym nowym: sto lat temu, przed pojawieniem się skutecznych leków przeciwdrgawkowych, francuscy pediatrzy zauważyli, że pewne ograniczenia dietetyczne zmniejszają częstotliwość napadów u dzieci cierpiących na padaczkę lekooporną.
Na podstawie badań metabolicznych opracowano dietę terapeutyczną – pozbawioną skrobi i cukru, która na początku XX wieku stała się częścią kompleksowego leczenia padaczki. Autorem nazwy „dieta ketogenna” jest podobno amerykański lekarz Russell M. Wilder, który stosował ją w leczeniu padaczki w latach 20-30 XX wieku. ubiegłego wieku.
Dieta ketonowa obejmuje dietę wysokotłuszczową, umiarkowane spożycie białka i bardzo niskie spożycie węglowodanów. Dla większości ludzi taki stosunek składników odżywczych jest uważany za bezpieczny przez ograniczony czas i nie tylko pomaga w utracie zbędnych kilogramów, ale ma także zastosowanie terapeutyczne.
Wskazania do stosowania
Niskowęglowodanowa dieta ketonowa na padaczkę, szeroko stosowana w zagranicznej praktyce klinicznej, pomogła zmniejszyć częstość napadów u dzieci w różnym wieku o 62-75% (po 12 tygodniach leczenia dietetycznego). Jednocześnie dzieci, którym przepisano taką dietę, muszą być zarejestrowane u lekarzy, którzy monitorują ich prawidłowy wzrost i przyrost masy ciała, a także dostosowują dietę zgodnie z potrzebami każdego dziecka.
W leczeniu innych schorzeń zaczęto stosować diety zawierające minimalną ilość węglowodanów. Naukowcy wykazali, że diety ketogenne są przydatne w leczeniu pacjentów z chorobą DeVivo, zespołem niedoboru białka GLUT1 (transportującego glukozę przez barierę krew-mózg), a także kilkoma innymi wrodzonymi defektami metabolicznymi.
Uważa się, że ten system żywieniowy może spowolnić postęp stwardnienia zanikowego bocznego (choroba Charcota); Wskazania do stosowania diety ketogennej obejmują patologie neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera i Parkinsona. Trwają badania kliniczne nad wpływem diety ketogennej na stan pacjentek z autyzmem, depresją, cukrzycą typu 2 (insulinoniezależną) i zespołem policystycznych jajników.
Najbardziej znaną dietą ketonową na odchudzanie jest dieta Atkinsa stosowana w leczeniu otyłości, zmodyfikowana i spopularyzowana przez dr Roberta Atkinsa (Dr. Atkins Diet Revolution, 1972). Chociaż eksperci za ketogenną uważają jedynie fazę indukcyjną tej diety. I uczciwie należy zauważyć, że na długo przed nim wielu amerykańskich lekarzy pracowało nad zasadami diety ketogennej: Peter Huttenlocher, Alfred Pennington, Richard McCarnes i inni. Na przykład R. McCarnes napisał książkę „Eat Fat and Grow Slim” w 1958 roku i jest to zasadniczo ta sama dieta niskowęglowodanowa, która została pierwotnie wprowadzona w leczeniu padaczki.
Ponieważ odkładanie się nadmiaru tkanki tłuszczowej w postaci trójglicerydów skoncentrowanych w jej komórkach następuje na skutek nadmiernego spożycia pokarmów węglowodanowych (nikt w to nie wątpi), ograniczenie węglowodanów w diecie do minimum – dieta ketonowa przez miesiąc – pomaga zmniejszyć rezerwy tłuszczu, czyli schudnąć.
Ponadto stwierdzono, że dieta ketonowa dla onkologii – poprzez zwiększenie stresu oksydacyjnego komórek nowotworowych – znacząco zmniejsza tempo wzrostu nowotworów złośliwych zlokalizowanych w okrężnicy, żołądku, gruczole krokowym i płucach. Ponadto udowodniono już, że niektóre nowotwory są bardziej wrażliwe na chemioterapię ze względu na indukowany stan ketozy.
W ciągu ostatnich dwudziestu lat kulturyści stosowali dietę ketogenną w celu zmniejszenia warstwy tłuszczu pod skórą: w ich żargonie nazywa się to „cięciem” na diecie ketonowej.
Istota diety ketonowej
Na standardowej diecie ketonowej całkowite dzienne kalorie powinny składać się z 70–80% tłuszczu, 15–20% białka i 5% węglowodanów (mniej niż 50 g dziennie).
Zazwyczaj stosunek tłuszczu do białka i węglowodanów wynosi 3:1 (tj. 3 gramy tłuszczu na każdy gram białka + węglowodanów). Jeśli proporcja wynosi 4:1, wówczas 90% energii pochodzi z tłuszczów, 8% z białek i tylko 2% z węglowodanów (około 20 g dziennie).
Istotą diety stosowanej w celu redukcji nadwagi jest wprowadzenie organizmu w stan ketozy adaptacyjnej – kiedy organizm otrzymuje energię (ATP) głównie z ciał ketonowych znajdujących się we krwi, a nie z glukozy, która pochodzi ze spożywania pokarmów zawierających węglowodany.
Węglowodany w pożywieniu przekształcają się w glukozę, ale gdy człowiek spożywa bardzo mało węglowodanów i dużo tłuszczu, w organizmie uruchamia się łańcuch reakcji biochemicznych. Schematycznie proces ten wygląda następująco. Po pierwsze, z powodu obniżonego poziomu glukozy we krwi, trzustka zaczyna wytwarzać więcej hormonu glukagonu, który stymuluje katabolizm glikogenu zmagazynowanego w wątrobie do glukozy i uwalniania jej do krwi. Po drugie, aktywowana jest ketogeneza, czyli wątroba wytwarza ciała ketonowe (acetooctan, który następnie przekształca się w β-hydroksymaślan i aceton) oraz przemianę tłuszczu pokarmowego w wolne kwasy karboksylowe (tłuszczowe). Po trzecie, w wyniku wzrostu poziomu glukagonu, znacząco wzrasta aktywność lipazy, enzymu rozkładającego trójglicerydy (tłuszcze) zgromadzone w komórkach tkanki tłuszczowej.
Dodatkowo w pierwszych dwóch tygodniach stosowania diety ketonowej następuje znaczna utrata masy ciała na skutek usuwania wody z organizmu, co wiąże się także ze zwiększoną produkcją glukagonu. Dlatego też przejściowym skutkiem ubocznym diety bogatej w tłuszcze może być odwodnienie, z którym dietetycy radzą walczyć poprzez wypijanie do dwóch litrów wody dziennie.
Wiele osób uważa, że ważną zaletą diety ketonowej jest brak uczucia głodu, konieczność liczenia kalorii i wielogodzinne ćwiczenia, aby spalić nadmiar kalorii.
Dieta ketonowa dla mężczyzn
Dietę ketonową uważa się za szczególnie skuteczną w przypadku mężczyzn z otyłością brzuszną.
Jeśli dieta terapeutyczna na otyłość zaleca ograniczenie spożycia kalorii do 2000 (2300) kcal dziennie, to dieta ketogeniczna nie kontroluje tak ściśle kalorii (ale ograniczenie ich o co najmniej 10-20% nie zaszkodzi). Ale spożycie węglowodanów należy zmniejszyć pięciokrotnie: zamiast 250 g, maksymalnie do 50 g dziennie.
Pamiętaj, że większość kalorii na diecie ketonowej pochodzi z pokarmów bogatych w naturalne tłuszcze i umiarkowane ilości białka. Oznacza to, że nie jest to „ładunek białka”, jak niektórzy mogą sądzić. A jeśli mężczyzna jest przyzwyczajony do jedzenia dużej ilości mięsa, to jego organizm znacznie wolniej wejdzie w stan adaptacyjnej ketozy. Będziesz więc musiał ograniczyć białko: dziennie do 1-2 g białka na kilogram masy ciała, które starasz się osiągnąć w wyniku utraty wagi. Przykład: jeśli początkowa waga wynosi 112 kg, a pożądana waga to 85 kg, wówczas ilość białka podczas kursu wynosi 85-170 g.
Dokładny stosunek tłuszczów, białek i węglowodanów w diecie (w gramach) będzie zależał od wieku, celu, poziomu aktywności fizycznej i stanu zdrowia każdego mężczyzny. Jednak krótkotrwałe posty na diecie ketonowej zalecane są każdemu: przez pierwsze dwa dni przejścia na ten system żywienia należy pić dużo wody i ograniczać się do jednego posiłku dziennie (w bardzo małych ilościach). Do końca pierwszego tygodnia należy w miarę możliwości wyeliminować węglowodany (poniżej znajduje się lista pokarmów dla diety ketonowej), przy czym wielkość porcji zmniejsza się bardzo nieznacznie.
Kolejny niuans: twierdzą, że dieta ketonowa bez sportu nie traci swojej skuteczności, a aby schudnąć nie trzeba chodzić na siłownię ani po prostu wykonywać żadnych dodatkowych ćwiczeń fizycznych. Jednak aktywność fizyczna, w ramach zdrowego trybu życia, przyspiesza spalanie nadmiaru tkanki tłuszczowej, dlatego nie należy leżeć na kanapie. Co więcej, możesz wykorzystać ten moment i wzorując się na kulturystów budować masę mięśniową: przybieranie na wadze na diecie ketonowej jest możliwe tylko przy obciążeniu mięśni, a wtedy tłuszcz podskórny zniknie, odsłaniając mocne mięśnie.
Dieta ketonowa dla kobiet
Problem z dietą ketonową polega na tym, że dotychczas badania nad jej skutecznością i bezpieczeństwem skupiały się wyłącznie na mężczyznach. Naturalnym pytaniem, które się pojawia, jest to, czy dieta ketonowa jest odpowiednia dla kobiet, biorąc pod uwagę, że hormony żeńskie są zwykle bardziej wrażliwe na większość zmian w diecie.
Chociaż opinie są różne, większość ekspertów twierdzi, że dieta ketogenna przynosi pozytywne rezultaty, szczególnie u kobiet w okresie okołomenopauzalnym lub menopauzalnym. Ten system żywieniowy pozwala schudnąć, kontrolować poziom glukozy we krwi, poprawić jakość snu i zmniejszyć objawy menopauzy, takie jak uderzenia gorąca czy nocne poty.
Jednak zdarzają się też negatywne opinie, a nawet skargi na nudności, zmęczenie i zaparcia spowodowane dietą (więcej szczegółów poniżej w części Możliwe powikłania). Warto również wspomnieć, że przejście na dietę ketonową jest przeciwwskazane w przypadku nieprawidłowości w cyklu miesięcznym, patologii tarczycy, czy w czasie ciąży i laktacji.
Kobietom zaleca się łączenie okresowej głodówki z dietą ketogenną, czyli po prostu pominięcie lunchu i zrobienie 10-12-godzinnej przerwy między posiłkami porannymi i wieczornymi, co po 50-55 latach daje efekt odmładzający (to dane z badania z 2016 roku opublikowanego w Journal of the American Medical Association). Według zachodnich ekspertów ds. żywienia taki schemat diety pozwala organizmowi odpocząć od funkcji trawiennych i skierować zasoby energii w celu odbudowy komórek tkankowych i zrównoważenia hormonów.
Jeśli kobieta o masie ciała 75 kg i wzroście 165-168 cm pragnie schudnąć do około 68 kg, powinna przejść z 2300 kcal dziennie na spożywanie nie więcej niż 1855 kcal. Białko powinno wynosić 1-1,5 g na kilogram idealnej wagi, czyli dziennie można uzyskać około 68-102 g białka, 240-350 g tłuszczu i 18-20 g węglowodanów (w czystej wodzie, bez błonnika).
Czym różni się dieta ketonowa od diety wysokotłuszczowej?
Dieta wysokotłuszczowa czyli LCHF różni się od diety ketonowej proporcjami białek, tłuszczów i węglowodanów w diecie, a dieta wysokotłuszczowa zakłada stosunek 50% tłuszczu i 25% białka i węglowodanów.
W Europie dieta wysokotłuszczowa (niskowęglowodanowa) nazywana jest dietą szwedzką. Jest to oczywiście zasługa szwedzkiej terapeutki Anniki Dahlqvist, która zaczęła zalecać swoim pacjentom chorym na cukrzycę spożywanie większej ilości tłuszczu i ograniczanie węglowodanów, co stoi w sprzeczności z oficjalnie zatwierdzonymi zaleceniami endokrynologów w Szwecji.
Wśród modyfikacji ketogennego systemu żywnościowego, począwszy od diety Atkinsa, a skończywszy na diecie LCHF, można wymienić dziwne zalecenia dietetyczne, np. post jajeczny na diecie ketonowej – kiedy przez kilka dni trzeba jeść wyłącznie gotowane kurze jajka z majonezem…
Cykliczna dieta ketonowa i inne modyfikacje
W ostatnich latach standardowa dieta ketonowa (SKD) została poddana wielu modyfikacjom. W ten sposób powstała wysokobiałkowa dieta ketogenna (HPKD), w której 60% kalorii pochodzi z tłuszczów, 35% z białka i 5% z węglowodanów.
Ukierunkowana dieta ketogenna (TKD) jest bardziej umiarkowana, ponieważ węglowodany można spożywać przed i po treningu; Zaliczany jest do sportu, dlatego ilość kalorii uzyskanych ze spożycia węglowodanów jest większa niż w SKD.
Cykliczna dieta ketonowa (CKD) lub według innej wersji rotacyjna dieta ketonowa (naprzemienna) to dieta niskowęglowodanowa z naprzemiennymi okresami spożywania dużej lub umiarkowanej ilości węglowodanów: 5-6 dni - minimalna ilość węglowodanów, następnie na diecie ketonowej przeprowadza się ładunek węglowodanów - węglowodany spożywane są przez jeden lub dwa dni bez ograniczeń. Nieznani autorzy tej wersji diety ketonowej próbują uzasadnić swoje innowacje koniecznością uzupełnienia zapasów glikogenu, przywrócenia poziomu hormonów i czynności tarczycy, a także zapewnienia stabilności moralnej i psychicznej - kontynuowania diety. Tak naprawdę wszystko, co stracone w ciągu sześciu dni, natychmiast wraca.
Korzyści
Jak pokazuje zagraniczna praktyka kliniczna, prawie 20% dzieci chorych na padaczkę po zastosowaniu diety ketogennej (stosowanej od sześciu miesięcy do dwóch lat, ze stopniowym powrotem do normalnej diety) napady padaczkowe występują znacznie rzadziej, a wiele z nich może zmniejszyć przyjmowanie leków przeciwdrgawkowych lub całkowicie z nich zrezygnować.
Na podstawie wyników dwudziestu randomizowanych, kontrolowanych badań eksperci doszli do wniosku, że do zalet diety ketonowej należy znaczna i dość szybka utrata zbędnych kilogramów, szczególnie w przypadku ciężkiej otyłości. Pomimo dużej ilości tłuszczu, dieta ta stosowana przez 24 tygodnie spowodowała u znacznego odsetka pacjentów obniżenie skurczowego ciśnienia krwi, poziomu cukru we krwi i insuliny, poziomu białka C-reaktywnego w osoczu oraz wzrost poziomu lipoprotein o dużej gęstości (HDL), czyli dobrego cholesterolu.
W 2008 roku Amerykańskie Stowarzyszenie Diabetologiczne (ADA) zrewidowało swoje wytyczne żywieniowe i uznało diety niskowęglowodanowe za skuteczną krótkoterminową interwencję dietetyczną u pacjentów z cukrzycą insulinoniezależną.
A jednak podczas diety ketonowej skóra reaguje na brak pokarmów węglowodanowych na swój sposób, na przykład trądzik może się zmniejszyć. Potwierdzają to wyniki badania opublikowane w czasopiśmie Journal of the American Academy of Dermatology.
Co jest możliwe, a co nie?
Co możesz zjeść? Lista produktów zalecanych w diecie ketonowej obejmuje: wszelkie mięso i produkty uboczne pochodzenia mięsnego; ptak; ryby i owoce morza; jaja (wszystkie rodzaje); śmietana, kwaśna śmietana, masło (masło i warzywo). Twardy ser jest bardzo przydatny na diecie ketonowej. Należy jednak zachować ostrożność w przypadku zwykłego mleka, ponieważ zawiera ono dużo laktozy – cukru mlecznego, który jest węglowodanem disacharydowym. Ale fermentowane produkty mleczne można spożywać bez obaw: podczas fermentacji mleka fermentowanego laktoza ulega hydrolizie.
Zamiast popcornu, cukierków czy chipsów odpowiednie są orzechy włoskie (około 13 g węglowodanów na 100 g) i nasiona słonecznika (10,5 g węglowodanów na 100 g). Liczba kalorii wynosi odpowiednio 655 i 600.
Zalecane jest uwzględnienie w menu:
- grzyby (z wyjątkiem suszonych borowików i borowików), idealną opcją są pieczarki (tylko 0,5 g węglowodanów na 100 g).
- wszystkie rodzaje warzyw liściastych i warzyw niezawierających węglowodanów złożonych skrobiowych: brokuły i kalarepa; biała, kalafior i brukselka (3-6 g węglowodanów na 100 g); ogórki, cukinia, cukinia, bakłażan, papryka (zielona), pomidory, rzodkiewka, por, rabarbar, fasolka szparagowa i por (zakres 1,8-4,5 g węglowodanów na 100 g).
Można jeść trochę jagód: truskawki (100 g zawiera około 8 g węglowodanów), wiśnie, maliny, jeżyny, żurawinę (100 g zawiera 12 g węglowodanów).
Jeśli zachowasz umiar w ich spożyciu, stosując dietę ketonową w celu odchudzania, możesz okazjonalnie zjeść 100 g moreli, ananasa lub grejpfruta: stanowi to około 11,8-12,4 g węglowodanów. Ale nie należy jeść bananów: każde 100 gramów węglowodanów zawiera prawie 23 g.
Czego nie możesz jeść? Będziesz musiał zrezygnować z chleba i wszelkiej mąki; makaron; cukier, miód i słodycze; wszelkie kaszki zbożowe; ziemniaki, marchew, buraki, korzeń selera; dynie i wszystkie melony; rośliny strączkowe i większość owoców.
Menu na tydzień diety ketonowej
Poważne podejście do pozbycia się nadmiaru zapasów tłuszczu we własnym organizmie wymaga oczywiście stworzenia jadłospisu na tydzień diety ketonowej. Pomogą w tym informacje zawarte w poprzedniej sekcji.
Na śniadanie można przygotować jajecznicę lub omlety – z cebulą, pieczarkami i szpinakiem, boczkiem i pomidorem. Kawa lub herbata oczywiście bez cukru.
Obiad może składać się z sałatki (przepis na jedną z nich poniżej), zupy jarzynowej lub zupy z klopsikami (bez ziemniaków, ryżu i makaronu), rosołu i gotowanego kurczaka, smażonej ryby lub gulaszu wieprzowo-grzybowego.
Na obiad wybierz białko, np. indyk, wołowinę, ryby, owoce morza, z którymi – jako dodatek – dobrze komponują się brokuły, brukselka, fasolka szparagowa lub papryka, doprawione sosem z serka śmietankowego.
Przepisy na dietę ketonową
Biorąc pod uwagę listę produktów dozwolonych na diecie ketogenicznej, można przygotować tak wiele różnych dań, że nie sposób wymienić nawet jednej dziesiątej przepisów na diecie ketogenicznej. Wypróbuj te trzy.
Kurczak zapiekany z warzywami
Produkty na dwie porcje: 500 g kurczaka (udka, pierś lub filet pokrojone na średnie kawałki), łyżka oleju roślinnego, 1 zielona papryka (pokrojona w średnią kostkę), pół cebuli (pokrojonej w drobną kostkę), 500 g kalafiora (podzielonego na różyczki), pół małej ostrej papryki (drobno posiekanej), 50 g masła, 100-150 g tłustej śmietany, 50 g twardego sera (startego na tarce) grubsza tarka), sól i mielony czarny pieprz do smaku, mielona kolendra (pół łyżeczki).
Przygotowanie:
- rozgrzej piekarnik do 180°, nasmaruj naczynie do pieczenia lub patelnię olejem roślinnym;
- Oddzielnie podsmaż cebulę i paprykę (słodką i gorzką) na oleju roślinnym;
- Blanszuj kwiatostany kalafiora w osolonym wrzątku przez trzy minuty, poczekaj, aż woda odcieknie;
- kurczaka włożyć do formy (patelni), posolić i pieprzyć, dodać cebulę i paprykę oraz kapustę (warzywa równomiernie rozłożyć na mięsie);
- Posypać po wierzchu kolendrą, położyć masło (kilka kawałków, na całej powierzchni), zalać śmietaną, posypać tartym serem i wstawić do piekarnika na 40-45 minut.
Szybka sałatka z szynką lub mostkiem
Produkty na dwie porcje: 100 g szynki lub mostka, 250 g sałaty (dobrze wysuszonej po umyciu), dwa świeże ogórki, jeden pomidor, dwa jaja kurze (gotowane na twardo), 60 g kopru lub natki pietruszki, 1 łyżka oliwy z oliwek i taka sama ilość majonezu, sól do smaku.
Przygotowanie:
- mostek lub szynkę pokroić w duże paski;
- jajka na twardo pokroić na ćwiartki, warzywa na cienkie plasterki;
- na talerzu ułożyć liście sałaty, na wierzchu ułożyć szynkę, na to jajka i warzywa, posolić;
- olej roślinny wymieszaj z majonezem, dodaj drobno posiekane zioła, wymieszaj i polej sałatkę tym sosem.
Gulasz wieprzowy z grzybami
Produkty na trzy porcje: 300-400 g pulpy wieprzowej, 350 g świeżych pieczarek, pół cebuli (drobno posiekanej), 2 łyżki oleju roślinnego, pół łyżeczki gałki muszkatołowej, jeden ząbek czosnku, 4 łyżki kwaśnej śmietany lub gęstej śmietany, 2 łyżki posiekanych ziół, sól i mielony czarny pieprz, smak.
Przygotowanie:
- wlać olej roślinny do głębokiej patelni lub rondla z grubym dnem, dodać cebulę i posiekany czosnek, gotować na wolnym ogniu przez pięć minut;
- połóż kawałki mięsa i trochę usmaż;
- dodać posiekane grzyby, wymieszać, dodać gałkę muszkatołową i zmielony czarny pieprz, sól;
- gotować na małym ogniu przez 15 minut, następnie dodać śmietanę (śmietanę) i zioła;
- Przykryj naczynie pokrywką i gotuj na wolnym ogniu, aż będzie gotowe (około 15 minut).
Przeciwwskazania
Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do przejścia na dietę ketogenną są:
- cukrzycowa kwasica ketonowa spowodowana niedoborem insuliny;
- wrodzony i wtórny niedobór karnityny;
- niedobór karboksylazy pirogronianowej;
- choroby mitochondrialne spowodowane upośledzoną beta-oksydacją kwasów tłuszczowych;
- porfiria;
- wyraźne nieprawidłowości w składzie krwi, niedokrwistość z niedoboru żelaza;
- zapalenie trzustki;
- ostre i przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego (zapalenie pęcherzyka żółciowego);
- dysfunkcja wątroby, pierwotne lub przerzutowe nowotwory wątroby;
- ostra niewydolność nerek;
- dysfunkcja jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna;
- nowotwory brzucha;
- stan po chemioterapii nowotworu.
Szczególną ostrożność należy zachować, biorąc pod uwagę porady kulturystów dotyczące „stymulacji” metabolizmu za pomocą środków farmakologicznych: nie należy ryzykować zdrowia w pogoni za super efektem.
Możliwe ryzyko
Do zagrożeń związanych z długoterminową dietą w kompleksowym leczeniu padaczki u dzieci zalicza się ryzyko opóźnienia wzrostu (na skutek obniżonego poziomu insulinopodobnego czynnika wzrostu 1), pogorszenia mineralizacji kości (na skutek niedoboru wapnia) oraz kamicy nerkowej (tworzenie się kamieni nerkowych). Hiperlipidemia (wysoki poziom lipidów we krwi) występuje u prawie 60% dzieci, a poziom cholesterolu może wzrosnąć o około 30%.
Rzadkie działania niepożądane obejmują kardiomiopatię, zespół długiego QT (zaburzenie rytmu komorowego serca), niedobór witamin, mikro i makroelementów.
Najczęstszym skutkiem ubocznym są zaparcia, na które skarży się prawie jedna trzecia osób odchudzających się: wpływa na to brak spożycia błonnika. Ponadto diecie ketogennej w początkowych stadiach może towarzyszyć zwiększone zmęczenie, osłabienie, bóle i zawroty głowy; u kobiet - bolesne miesiączkowanie.
Jeśli na diecie ketonowej waga nie spada, najprawdopodobniej w diecie jest za dużo białka, ponieważ ponad połowa nadmiaru białek przekształca się w organizmie w glukozę, czyli proces indukowanej ketozy zostaje zakłócony.
Kiedy mięśnie są bardzo obolałe na diecie ketonowej, przyczyną może być zarówno naruszenie glukoneogenezy - syntezy glukozy z mleczanu mięśniowego (kwasu mlekowego), jak i enzymatycznego rozkładu glikogenu tkanki mięśniowej w warunkach ketozy.
Na początku diety ograniczenie spożycia węglowodanów prowadzi do utraty płynów, a obrzęk nóg przy diecie ketonowej może wystąpić nawet przy niewielkiej niewydolności nerek.
Recenzje i wyniki odchudzania
Opinie lekarzy przepisujących dietę ketogenną pacjentom z patologiami neurodegeneracyjnymi sprowadzają się do stwierdzenia jej bezwarunkowej skuteczności: nawet przy otępieniu starczym i chorobie Parkinsona wzrasta uwaga pacjentów, znacznie poprawia się pamięć i adekwatność percepcji.
Zazwyczaj recenzje i wyniki osób odchudzających się są komentowane przez ekspertów. Jednak znaczące kontrowersje wokół wszystkich diet niskowęglowodanowych również przyczyniają się do oceny konkretnych wyników.
Według American Journal of Clinical Nutrition naukowcy odkryli, że mężczyźni i kobiety, którzy przeszli na dietę ketonową, stracili średnio o 3,6–4 kg więcej w ciągu sześciu miesięcy niż ci, którzy ograniczyli spożycie tłuszczów. Brytyjscy eksperci ds. otyłości (British National Obesity Forum) również zauważają, że diety niskowęglowodanowe i wysokotłuszczowe są lepsze od diet niskotłuszczowych pod względem skuteczności odchudzania. Chociaż ich wielu kolegów twierdzi, że wyniki, jakie daje dieta ketonowa w zakresie utraty wagi, są „sprzeczne z dostępnymi dowodami”.